Vladimir Zatsiorsky, autor „Science and Practice of Strenght Training” siłą nazywa zdolność mięśni do pokonywania oporów zewnętrznych.

Powyższy diagram przedstawia kilkanaście czynników wpływających na siłę. Wiele z nich jest związanych ze zmianami strukturalnymi, które pozostaną z nami na dłużej, niż w przypadku adaptacji fizjologicznych. Dla pełnego zrozumienia wpływu tych czynników na poziom generowanej siły potrzebny jest ich szerszy opis w tym kontekście.

Jak widzisz na powyższym rysunku, może być wiele innych czynników wpływających na siłę, takich jak:

Typ włókien mięśniowych – włókna typu II mają oraz właściwości specyficzne oraz nieco inne napięcie od włókien typu I, stąd rozłożenie różnego typu włókien może mieć wpływ na generowanie siły

Długość włókienek mięśniowych – wstępna długość włókienek wpływa na prędkość skurczu (oraz siłę generowaną przy danej prędkości) ale również na krzywą momentu siły (i siłę generowaną przy danej długości mięśnia)

Kąt pierzastości włókien mięśniowych – kąt ułożenia włókien mięśniowych – w porównaniu do mięśni, których włókna mogą leżeć np. równolegle do siebie. Im większy kąt pierzastości, tym przekrój fizjologiczny całego mięśnia.

Przekrój poprzeczny włókien – większy rozmiar włókien mięśniowych powoduje zwiększenie siły mięśniowej, jednak często wraz ze wzrostem średnicy włókien spada siła generowana na daną jednostkę powierzchni mięśnia. Co można zauważyć w spadku siły względnej wraz ze wzrostem masy ciała w dyscyplinach siłowych. Przykład – rekord świata w rwaniu mężczyzn kat. 55 kg – 135 kg, podczas gdy absolutny rekord świata wynosi 220 kg przy wadze ok 165 kg.

Układ dźwigni tj. długość momentu siły i długość ramienia siły, które są jednym z kluczowych czynników wpływających na generowanie przyspieszenia kątowego w stawach.

Zdolność do przekazywania siły poprzecznie – włókna mięśniowe przekazują siłę poprzecznie na śródmięsną poprzez kostamery. Jest to jedna z dróg przez którą siła dociera do ścięgna. Zwiększona siła notowana na jednostkę powierzchni jest powiązana ze zwiększoną zdolnością do przekazywania siły poprzecznie.

Gęstość rozmieszczenia miofilamentów aktynowo-miozynowych – zwiększona ilość miofilamentów na jednostkę powierzchni przekłada się na zwiększoną generowaną siłę.
Aktywność wolicjonalna mięśnia – odpowiednia zdolność do aktywacji mięśnia całkowicie wolicjonalnie (w stosunku do mimowolnego pobudzenia podczas stymulacji elektrycznej) prowadzi do zwiększenia siły mięśniowej.

Koaktywacja antagonistów – jako jeden z czynników mogących wpływać NEGATYWNIE na poziom siły – oznacza to, że w przypadku większej aktywności mięśnia o działaniu przeciwnym (antagonisty) podczas pracy agonisty, spada siła generowana przez agonistę (mięsień odpowiedzialny za skurcz w danym ruchu).

Aktywacja synergistów i stabilizatorów – większa aktywność mięśni współpracujących i stabilizujących pomaga agoniście generować większą siłę.

Koordynacja – wyższy poziom koordynacji pozwala na generowanie większej siły, szczególnie w kompleksach wielostawowych (ćwiczeniach mocno złożonych) czy ćwiczeniach o częściowo niestabilnym charakterze.

Sztywność ścięgien – wyższa sztywność ścięgien wpływa pozytywnie na siłę oraz moc generowaną przez daną strukturę.
Jesteśmy przekonani, że powyższy artykuł w znaczącym stopni naświetlił Ci złożoność tematu siły.

Do następnego razu!

Pozdrawiam,

Adam Herman

Polecane wpisy